Δασική
αναψυχή και Οικοτουρισμός στον Ταΰγετο. Η
«επι» στροφή της Καλαμάτας στο βουνό.
Την εποχή του εγκλεισμού εξαιτίας του κορονοϊού και της γενικότερης
επίφοβης στάσης πολιτείας και πολιτών για την διάδοση του ιού στην Ευρώπη
παρατηρήθηκε μια μεγάλη στροφή στην Δασική Αναψυχή. Καθώς ο συνωστισμός είναι φαινόμενο
άγνωστο για τις δασικές και φυσικές εκτάσεις αναπτύχθηκε μια μεγάλη ροπή στον
οικοτουρισμό και φυσικά υπήρξε μεγάλη αφορμή αυτό να αξιοποιηθεί με μέριμνα να
μην διασπαστεί η ισορροπία στη φύση, για τουριστική αξιοποίηση και στροφή σε ήπιες
μορφές ή αλλιώς εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Η Ελλάδα άρχισε ξανά να
ανακαλύπτει την αξία των δασών για την ευεξία και την ψυχική «ενδυνάμωση» των κατατρεγμένου
από την ζωή στα αστικά κέντρα σύγχρονο πολίτη.
Με απλά λόγια στην επικράτεια της χώρας
ξεκίνησε μια στροφή προς το βουνό και τα δάση και στην Καλαμάτα μια επι της ουσίας
επιστροφή χωρίς όμως να γίνει μια σημαντική αξιοποίηση της επιστροφής αυτής παρά
κράτησε για μικρό διάστημα. Αναφέρομαι στον όρο επιστροφή καθώς οι κάτοικοι της
Καλαμάτας κάτι δεκαετίας πριν ήξεραν πολύ καλά την αξία του Δάσους και της εμπειρίας
να αφιερώνεις μέρος των διακοπών σου σε αυτό. Στον Ταΰγετο τόσο στο Δάσος της Βασιλικής
όσο και στην περιοχή κοντά στις ΣΙΛΙΜΠΟΒΕΣ εκατοντάδες καλαματιανοί και
κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής περνούσαν σε καλύβες τα καλοκαίρια τους συλλέγοντας
μοναδικές εμπειρίες από ένα άθικτο φυσικό περιβάλλον. Παράλληλα λειτουργήσαν
και πολλές παιδικές κατασκήνωσης που αποτέλεσαν και μια μορφή μύησης από μικρή ηλικία στην αξια του βουνού. Μπορεί
τότε η έννοια της ολιστικής προσέγγισης να μην είχε κάνει την εμφάνιση της όπως
και ό ΄όρος μάρκετινγκ όμως και ταβέρνες υπήρχαν και υπαίθρια πωλητήρια τοπικών
προίοντων έβρισκες και διαδρομές αναψυχής υπήρχαν μέσα από τους φροντισμένους
δασικούς δρόμους. Δυστυχώς σήμερα αυτή η μεγάλη επαφή του μέσου πολίτη με το
βουνό έχει εξαϋλωθεί. Οι καταστροφικότερες φωτιές στον Ταϋγετο δεν είναι τυχαία κατά την προσωπική μου άποψη
πως συνέβησαν την εποχή που το βουνό σχεδόν εγκαταλείφθηκε ή άρχισε να
αγνοείται. Όμως ο Ταϋγετος στέκει ακλόνητος γεμάτος γραφικά χωριά ταβέρνες
αξιοθέατα, εκκλησιαστικά μνημεία και γεφύρια και φυσικά πολλούς άνετους
δασικούς δρόμους για περιήγηση όλης της οικογένειας. Μονο κερδισμένος μπορεί να
βγει ο σημερινός κάτοικος της Καλαμάτας αν εντάξει στο πρόγραμμα των περιηγήσεων
του τα χωριά του Ταϋγετου τα μονοπάτια και την επαφή με ένα μοναδικό και σπάνιο
περιβάλλον. Στον Ταϋγετο μπορείς να περπατήσεις δέκα χιλιόμετρα και να μην
αισθανθείς κόπο. Το δοκίμασα πρόσφατα όταν μετά από πολλά χρόνια πήρα με παρέα
τον δασικό απέναντι από το ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ για τον Προφήτη Ηλία και τον Προφήτη Ελισαίο.
Τέτοιες υπέροχες διαδρομές, στεφανωμένες
από τα ψηλά και αγέρχωχα δέντρα του Ταϋγέτου, με απρόσκοπτη θέα άλλοτε στη
Λακωνία ,άλλοτε ακόμη και στον Μεσσηνιακό κόλπο θα συναντήσεις από αυτή τη
κομβική θέση στο Τουριστικό πολλές. Αξίζει λοιπόν να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε
την επιστροφή στο βουνό και όχι μονο για να διαφυλάξουμε την ψυχική και
σωματική υγεία ή την παραγωγική δράση του βουνού για το είδος μας αλλά γιατί το
έχουμε χρέος που και πάλι εμάς θα ωφελήσει.
